„Czerpać z tradycji…

…żyć dla przyszłości” to motto mojego liceum, które ostatnio przypomniało mi się znikąd, a którym chętnie posłużyłabym się, gdybym miała komuś poradzić cokolwiek w kwestii pisania.

Krzysztof Kamil Baczyński

Elegia o ... [chłopcu polskim]

Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,

haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,

malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,

wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,

gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.

Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,

przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,

i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.

Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.

Czy to była kula, synku, czy to serce pekło?

20. III. 1944 r.

Elegia o … [chłopcu poczętym]

                                   Z K. K. Baczyńskiego

Będą płakali, syneczku, przez ciebie ciężkimi łzami,

będą krzyczeć Najwyższemu, że są dziećmi oni sami.

Nie wydarzy się, co miało w młodości mieć miejsce swoje.

Cała młodość ich beztroska odtąd ma być gorzkim znojem.

Połowiczna złość w nich będzie nawet po dwudziestu latach,

mimo że twa młodsza siostra bardzo chciała tego brata.

A w dzieciństwie będziesz słyszał, że niechcianym byłeś błędem.

Zamiast matki – żona tobie kołysanki śpiewać będę.

Przekreśliło wszelkie plany na to, by się nie połączyć

przymuszenie, by po latach w twoich ujrzeć własne oczy.

Przekreśliło wielką przyszłość niewspółmiernie małe dzieło.

To najgorszy był upadek czy to serce bić zaczęło?

01.
‘18