niedziela, 30 lipca 2017

Jedzie!

Przy tym wierszu brakowało półtora miesiąca. Teraz brakuje kilku godzin. A później reszta życia. Tyle wiem.



I tyle mi wiedzieć

Zwiastują godzinę burzowej zawiei
obłoki żółte niby pióra kacze,
a we mnie na nowej melodię nadziei
serce gotuje się, tańczy i skacze,

bo ni wcześniej ty mi nie byłeś tak blisko,
ani ma przyszłość ciebie w zapowiedzi
gotowego ku mnie nie wiodła. To wszystko
i tyle mi wiedzieć.


03.
‘17